Instytucjonalne aspekty konkurencyjności: pytania na
zaliczenie przedmiotu
zaliczenie – 9 pytań;
kryteria oceniania:
punkty: ocena:
8,5 - 9 5
7,5 – 8 4,5
6,5 – 7 4
5,5 – 6 3,5
5 3
1. Konkurencyjność to:
a) kapitał;
b) zasób;
c) zdolność;
2. W skład struktury instytucjonalnej wchodzą:
a) więzi;
b) normy;
c) kapitał;
3. Instytucjonalizm w sferze konkurencyjności eksponował głównie:
a) konkurencję rynkową;
b) aspekty społeczne;
c) planowanie gospodarcze;
4. Klasyczny instytucjonalizm dynamikę rozwoju społecznego uzależniał głównie od:
a) innowacji technicznych;
b) konkurencji rynkowej;
c) aktywności kapitalistów;
5. Według przedstawicieli instytucjonalizmu przyczyną ubóstwa jest głównie:
a) lenistwo ludzi;
b) niski poziom kapitału ludzkiego;
c) wysokie koszty utraconych możliwości;
6. Według przedstawicieli nowej ekonomii instytucjonalnej działanie grup interesów
w gospodarce powoduje:
a) wzrost efektywności gospodarowania;
b) spadek ekonomicznej efektywności gospodarki;
c) ograniczenie konkurencji w gospodarce;
7. Przedstawiciele nowej ekonomii instytucjonalnej uznawali koszty transakcyjne za wyraz:
a) oddziaływania instytucji;
b) wpływu kosztów produkcji;
c) wpływu prawa własności;
8. Douglas North dowodził, że postęp ekonomiczny zależy głównie od:
a) innowacji technicznych;
b) kultury;
c) kooperacji;
9. W ocenie D. Northa rozwój ekonomiczny jest wynikiem przede wszystkim:
a) kooperacji i współpracy ludzi;
b) obniżania kosztów transakcyjnych;
c) rywalizacji w gospodarce;
10. Efektywność adaptacyjna D. Northa odnosi się do:
a) adaptacji ludzi do środowiska;
b) uczenia się i pobudzania innowacji;
c) efektywności ekonomicznej;
11. Efektywność adaptacyjna D. Northa dotyczy:
a) gotowości społeczeństwa do zdobywania wiedzy i uczenia się;
b) pobudzania innowacji;
c) ustawicznego dążenia do zysków;
12. Efektywność adaptacyjna D. Northa dotyczy:
a) pogoni za zyskami;
b) podejmowania ryzyka i twórczej działalności wszelkiego rodzaju;
c) rozwiązywania problemów i usuwania zatorów, które społeczeństwa napotykają w toku
rozwoju;
13. Według przedstawicieli nowej ekonomii instytucjonalnej ustrój polityczny jest:
a) neutralny dla konkurencyjności;
b) główną płaszczyzną koordynacji działania podmiotów gospodarczych;
c) tylko artefaktem ideologii;
14. Konkurencyjność ex ante odnosi się do:
a) uzyskanej pozycji konkurencyjnej;
b) instrumentów konkurencyjności;
c) pozycji konkurencyjnej w przyszłości;
15. Konkurencyjność ex post odnosi się do:
a) pozycji konkurencyjnej w przyszłości;
b) uzyskanej pozycji konkurencyjnej;
c) strategii konkurencyjnej;
16. Osiągnięty lub planowany potencjał konkurencyjności to:
a) cechy konkurencyjności;
b) ogół zasobów niezbędnych do utrzymania zdolności do konkurowania;
c) wizja pozycji konkurencyjnej;
17. Środki świadomie kreowane w celu budowania konkurencyjności to:
a) instrumenty konkurowania;
b) filozofia konkurowania;
c) strategie konkurencyjne;
18. Instytucje to:
a) zespół norm;
b) zbiór reguł;
c) filozofia;
19. Instytucjonalizacja normatywna polega na:
a) wprowadzaniu zmian innowacyjnych pod wpływem ,,nacisku” teraźniejszości;
b) świadomym i celowym przekształcaniu instytucji w kierunku przyjętego wzoru;
c) erozji norm;
20. Instytucjonalizacja adaptacyjna polega na:
a) wprowadzaniu zmian innowacyjnych pod wpływem ,,nacisku” teraźniejszości;
b) świadomym i celowym przekształcaniu instytucji w kierunku przyjętego wzoru;
c) erozji norm;
21. Instytucje otoczenia biznesu to głównie instytucje nastawione na:
a) świadczenie różnorodnych usług na rzecz wspierania konkurencyjności;
b) realizowanie i legalizowanie transakcji handlowych;
c) określanie nakazów i uprawnień dla podmiotów gospodarczych;
22. Instytucje infrastruktury rynków to instytucje nastawione na:
a) świadczenie różnorodnych usług na rzecz wspierania konkurencyjności;
b) realizowanie i legalizowanie transakcji handlowych;
c) określanie nakazów i uprawnień dla podmiotów gospodarczych;
23. Instytucje nakazów i uprawnień to instytucje nastawione na:
a) określanie reguł działalności gospodarczej;
b) legalizowanie transakcji;
c) świadczenie usług podmiotom gospodarczym;
24. W społecznej gospodarce rynkowej odrzucane są:
a) długofalowe zasady ograniczania inflacji, kursów walutowych, polityki fiskalnej;
b) ingerowanie państwa w bieżące funkcjonowanie mechanizmu rynkowego;
c) realizowanie polityki antymonopolowej;
25. W społecznej gospodarce rynkowej akceptowane są:
a) długofalowe zasady ograniczania inflacji, kursów walutowych, polityki fiskalnej;
b) ingerowanie państwa w bieżące funkcjonowanie mechanizmu rynkowego;
c) realizowanie polityki antymonopolowej;
26. W teorii konkurencji w oparciu o przewagę zasobową S. Hunta na wynik ekonomiczny
przedsiębiorstw wywierają wpływ:
a) czynniki endogeniczne przedsiębiorstw;
b) czynniki egzogeniczne takie jak: instytucje, polityka państwa, przedsiębiorczość;
c) tylko przyjęta strategia konkurencyjności;
27. W myśli instytucjonalnej kapitał ludzki w procesie rozwoju społeczno-ekonomicznego spełnia głównie rolę:
a) implementatora nowych rozwiązań i kreatora nieznanej dotąd wiedzy;
b) generatora kosztów działalności gospodarczej;
c) użytkownika istniejącej wiedzy;
28. Strategia wyróżniania (zewnętrznej przewagi konkurencyjnej) odnosi się do:
a) cech produktu, które dają jego nabywcy relatywnie większe wartości;
b) relatywnie niższych kosztów jednostkowych;
c) osiągania renty z tytułu wprowadzania nowych produktów i skracania procesów
w przedsiębiorstwie;
29. Strategia lidera kosztowego (wewnętrznej przewagi konkurencyjnej) odnosi się do:
a) osiągania renty z tytułu wprowadzania nowych produktów i skracania procesów
w przedsiębiorstwie;
b) relatywnie wyższej efektywności działania i niższych kosztów jednostkowych;
c) wyróżniających cech produktu;
30. Behawioralna koncepcja wzmacniania konkurencyjności przedsiębiorstw odnosi się do:
a) alokacji materialnych zasobów;
b) zdolności do uczenia się rutyn i skutecznych praktyk;
c) wykorzystywania czynników endogenicznych o charakterze niematerialnym w celu
budowania wyróżniających zdolności;
31. Planistyczna koncepcja wzmacniania konkurencyjności przedsiębiorstw odnosi się do:
a) alokacji materialnych zasobów;
b) zdolności do uczenia się rutyn i skutecznych praktyk;
c) wykorzystywania czynników endogenicznych o charakterze niematerialnym w celu
budowania wyróżniających zdolności;
32. Zasobowa koncepcja wzmacniania konkurencyjności przedsiębiorstw odnosi się do:
a) alokacji materialnych zasobów;
b) zdolności do uczenia się rutyn i skutecznych praktyk;
c) wykorzystywania czynników endogenicznych o charakterze niematerialnym w celu
budowania wyróżniających zdolności;
33. W działaniu zorientowanym na porozumienie dominuje myślenie:
a) dywergencyjne (lateralne);
b) konwergencyjne (linearne);
c) oparte na analizie logicznej;
34. W działaniu zorientowanym na wyniki dominuje myślenie:
a) dywergencyjne (lateralne);
b) konwergencyjne 9linearne);
c) oparte na analizie logicznej;
35. W działaniu zorientowanym na porozumienie dąży się do:
a) konformizmu;
b) konsensusu;
c) kompromisu;
36. W działaniu zorientowanym na wyniki dąży się do:
a) kompromisu;
b) konsensusu;
c) oportunizmu;
37. Podstawą uczestnictwa w działaniu zorientowanym na porozumienie jest:
a) oportunizm;
b) nonkonformizm;
c) konformizm;
38. Podstawą uczestnictwa w działaniu zorientowanym na wyniki jest:
a) oportunizm;
b) nonkonformizm;
c) konformizm;
39. Wysoka jakość życia ludzi:
a) sprzyja konkurencyjności;
b) jest zagrożeniem konkurencyjności;
c) nie ma żadnego wpływu na konkurencyjność;
40. Syntaktyczny rozwój przedsiębiorczości polega na:
a) wprowadzaniu radykalnych zmian;
b) ewolucyjnym wdrażaniu instytucji zarządzania rozwijających przedsiębiorczość
indywidualną interesariuszy i przedsiębiorczość organizacyjną;
c) systemowym i ewolucyjnym rozwoju kapitału przedsiębiorczości organizacyjnej;
41. Konkurencyjność regionów wyznaczają:
a) wrażliwość społeczna;
b) atrakcyjność lokalizacyjna;
c) atrakcyjność regionalnych produktów;
42. Instytucje otoczenia biznesu zaliczane są do elementów infrastruktury:
a) gospodarczej;
b) społecznej;
c) rynków;
43. Potencjał konkurencyjności regionów tworzą głównie:
a) różnorodność determinantów konkurencyjności;
b) cechy oferowanych produktów danego regionu w formie usług: ziemi, pracy, kapitału;
c) atrakcyjność inwestycyjno-lokalizacyjna regionu;
44. Do ,,Trójkąta wiedzy” zaliczane są:
a) klastry, uczelnie, przedsiębiorstwa;
b) badania, kształcenie, innowacje;
c) PKB, Budżet, oświata;
45. W gospodarce opartej na wiedzy dominującym stylem zarządzania powinien być styl:
a) partycypacyjny;
b) autokratyczny;
c) autorytarny;
46. W gospodarce opartej na wiedzy wartość rynkowa przedsiębiorstwa zależy głównie od:
a) wartości aktywów materialnych;
b) kapitału intelektualnego;
c) ,,dźwigni” rozwoju aktywów niematerialnych;
47. W gospodarce opartej na wiedzy główna motywacja do działania powinna wynikać z:
a) potrzeb ekonomicznych;
b) wewnętrznej satysfakcji;
c) osiągania przewagi konkurencyjnej;
48. Według Europejskiej Karty Społecznej wszyscy pracownicy mają prawo do:
a) bierności w zarządzaniu;
b) informacji i konsultacji w przedsiębiorstwie;
c) do rokowań zbiorowych;
49. Japoński styl zarządzania oparty jest głównie na:
a) działaniu zorientowanym na wyniki;
b) działaniu zespołowym;
c) działaniu zorientowanym na porozumieniu;
50. W japońskim stylu zarządzania dominuje:
a) bezgraniczna lojalność wobec pracodawcy;
b) relatywnie ograniczona asymetria wynagrodzeń;
c) kierowanie się interesem własnym;
51. W skandynawskim stylu zarządzania dominuje:
a) egalitaryzm;
b) pielęgnowanie myślenia krótkofalowego;
c) dążenie do współpracy;
52. W amerykańskim stylu zarządzania dominuje:
a) egalitaryzm;
b) indywidualizm;
c) myślenie krótkookresowe;
53. W zachodnioeuropejskim stylu zarządzania dominuje:
a) kreowanie konkurencyjności przedsiębiorstwa w długim okresie;
b) poszanowanie zasady podnoszenia jakości życia pracowników;
c) dążenie do maksymalizacji zysków;
54. W stylach zarządzania Wschodu dominuje:
a) inteligencja racjonalna i konkurencyjności;
b) wykorzystywanie głównie wiedzy ukrytej;
c) inteligencja społeczna i duchowa;
55. Za krótkookresowy impuls rozwoju konkurencyjności gospodarki można uznać:
a) restrykcyjną politykę pieniężną;
b) ekspansywną politykę pieniężną;
c) dewaluację własnej waluty;
56. W Pakcie na Rzecz Stabilizacji i Wzrostu UE zabrania się używania na rzecz ożywienia
wzrostu gospodarczego:
a) prac badawczo-rozwojowych;
b) deficytu budżetowego;
c) obniżania stóp procentowych;
57. Unia Europejska w celu poprawy konkurencyjności sektora rolno-spożywczego stosuje:
a) wspólne ceny;
b) subwencje eksportowe;
c) pełną liberalizację handlu zagranicznego artykułami rolno-spożywczymi;
58. Wspólna polityka konkurencji polega na:
a) tworzeniu warunków do monopolizacji gospodarek;
b) przeciwdziałaniu tworzeniu się struktur monopolizacyjnych i oloigpolistycznych;
c) jednakowym traktowaniu przedsiębiorstw publicznych i prywatnych;
59. W skład Europejskich funduszy strukturalnych wchodzi:
a) Europejski Fundusz Spójności;
b) Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnych;
c) Europejski Fundusz Społeczny;
60. Europejski Fundusz Spójności finansuje projekty:
a) dotyczące ochrony środowiska i sieci transeuropejskich;
b) polityki społecznej;
c) wspólnej polityki rolnej;